ماشینکاری جت ساینده (AJM) یک فرآیند ماشینکاری است که از ذرات ساینده ریز خارج شده با سرعت بالا از سوراخ های نازل برای عمل بر روی سطح قطعه کار استفاده می کند و مواد را از طریق برخورد و برش با سرعت بالا از بین می برد.
جت ساینده علاوه بر عملیات سطح برای تکمیل سطح، از جمله پوشش، جوش و آبکاری پیش عملیات یا پس از عملیات، در ساخت، نقاط ماشینکاری کوچک برای برش صفحه، پرداخت سطح فضا، فرز، تراشکاری، سوراخکاری و بافت سطح بسیار مناسب است. ، نشان می دهد که جت ساینده می تواند به عنوان چرخ سنگ زنی، ابزار تراش، فرز، مته و سایر ابزارهای سنتی استفاده شود.
و از ماهیت یا ریشه جت، تکنولوژی جت ساینده به جت های آب (ساینده)، جت های دوغاب، جت های هوا ساینده و غیره تقسیم می شود.امروز ابتدا در مورد توسعه فناوری جت آب ساینده صحبت خواهیم کرد.
جت آب ساینده بر اساس جت آب خالص ساخته شده است.واتر جت (WJ) در دهه 1930 ایجاد شد، یک نظریه استخراج زغال سنگ است، نظریه دیگر برش یک ماده خاص است.در روزهای اولیه، فشاری که جت آب می‌تواند به آن برسد، در محدوده 10 مگاپاسکال است و فقط می‌توان از آن برای شستشوی درزهای زغال سنگ، برش مواد نرم مانند کاغذ و پارچه و غیره استفاده کرد، اما همزمان با پیشرفت علم و فناوری انواع روندهای جدید هیجان انگیز در زمینه جت آب بین المللی در اواخر دهه 1970 ظاهر شد که نماینده آن جت آب ساینده (AWJ) است که توسط دکتر محمد حشیش در سال 1979 پیشنهاد شد.